فلسفه ترس، لارس اسوندسن، نشر گمان 1392، صفحه 193

اَلکسی دو توکویل [متفکر فرانسوی قرن نوزدهم] امکان ظهور نوع دیگری از وحشت حکومت استبدادی را مورد توجه قرار می‌دهد. آنجا که جبار، دیگر یک حاکم خودکامه مطلق نیست، بلکه اکثریتی فشرده است که با پراکندن ترسی که نتیجه سقوط مقامات سنتی است نظم لیبرالی را تضعیف می‌کند و از میان می‌برد. توکویل در دوران پس از انقلاب فرانسه بود که می‌نوشت، دورانی که رژیم های کهن اروپایی یکی بعد از دیگری فرو می‌پاشیدند. در این موقعیت، مردم کمتر نگران از دست دادن جانشان بودند - همان چیزی که پایه فلسفه سیاسی هابز بود. - بلکه بیشتر نگران از دست رفتن حقایق سنتی، ماهیت مطلق ارزشهای اخلاقی، و چیزهایی از این قبیل بودند. می‌توان گفت آنچه مردم از آن می‌ترسیدند خود مدرنیته بود، مدرنیته ای که در آن خودشان را در معرض تهدید می‌دیدند. آنها از آینده بیمناک بودند، و به اعتقاد توکویل، برای علاج این ترس و هراسشان بود که می‌خواستند حکومت فوق‌العاده سرکوبگری را برپا کنند که بتواند نظم را برقرار کند و هنجارهای پیشین را دوباره تثبیت کند.